-राजेन्द्र आचार्य, दोलखा
मैले बिहानै एस.एल.सी. को नतिजा प्रकाशित भएको सुने पछि झसगं भएँ । अब त क्याम्पस पढ्ने बेला पनि आउँन थाल्यो । तर फेरि मलाई झस्का लाग्यो कि यसपाली जम्मा ३८ प्रतिशत मात्र पास भए कतै म पनि त फेल भईन ।
म नतिजा हेर्नको लागि गए । जिउ झसगं भइरहेको थियो तर एक्कासी आफ्नो सिम्बोल नम्बर देख्दा मन हास्न थाल्यो । यसरी मेरो नतिजा थाहा पाउँदा सम्म हर्षित नै थिए । तर सधै हास्न सकिदो रहेनछ । मैले सुने कि मेरो अति मिलनसार तथा कक्षामा सबै भन्दा जान्ने साथी फेल भएको छ । जब कि परिक्षा सकिएर घर आउँदा उसले ८० प्रतिशत जति आउने आशा गरेको थियो । यसैले उ फेल भएको कुरा मलाई पत्यार लागेन तर पछि आफैले हेर्दा थाहा पाए उ साच्चै फेल नै भएको रहेछ । त्यस्तो मिलनसार साथी फेल भएको मैले सहन सकिन । सहने पनि कसरी जब कि हामी उक अर्काको सुख दुख बाड्ने गर्दथ्यौ । एस.एल.सी. पास भए पछि एउटै क्याम्पसमा पढ्ने कत्रो धोको थियो । जब कि त्यो अब पुरा नहुने भयो । उता उसलाई कस्तो भएको होला भनेर मलाई रुन मन लाग्यो । त्यती जान्ने मान्छे फेल हुदा केहि गल्ति भएको र पछि ठिक हुनेमा पनि आशालु थिए ।
यो कुरा शिक्षकलाई पनि थाहा भए पछि हामी हतार हतार साथीको घरमा पुग्यौं । बाटामा हुलमुल भएकाले म अलि पछाडि नै थिए । केहि पछि साथीकोमा म पुग्दा त सबै रोइरहेका थिए । उसका परिवारहरु डाको छोडेर रुदै थिए । अफसोच् साथीले आत्महत्या गरेछ । आफ्नो मिलनसार साथीको लाश देखेर म बेहोस भएछु । पछि ४ घण्टा पछि होस आउँदा मैले थाहा पाएँ म त अस्पतालमा रहेछु ।
यसरी सानो असफलताले पनि मान्छेलाई मृत्युमा पुर्याएको देखेर म सधै झस्किन्छु । मान्छे यति पलायनवादी किन छ हँ ? मनमनै प्रश्न गर्छु । के कायरताले असफलतालाई ढाक्छ र ?
1 comments:
जीवन देखि हारेर भाग्छु नभन
संघर्ष हो जीवन
जीवन संघर्ष हो
Post a Comment
कृपया कमेन्ट बक्समा कमेन्ट लेख्नुहोस । select profile मा click गर्नुहोस् । name/url छानेर name मा आफ्नो नाम लेख्नुहोस् । url खाली छोडे पनि हुन्छ अथवा facebook को profile को url राख्नुहोस् । अन्तमा submit post गर्नुहोस है । भएन भने फेरि submit post.
तपाईको कमेन्ट sent भए "Your comment will be visible after approval." देखिनेछ ।